ในระดับคุณภาพจิตใจ
ความสมหวัง ไม่สำคัญเท่า การปล่อยวาง
-------------------------------------------------------
ความ(อยาก)สมหวัง เป็น งานของกิเลส
การปล่อยวาง เป็น งานของปัญญา
------------------------------------------
#สุขจากความสมหวัง
ความสมหวัง เป็นความสุขเมื่อได้ดั่งใจหมาย
เมื่อความอยากเกิดขึ้น
จิตใจจะมีอาการร้อนรน
เรื่องที่อยากสมหวังน้อย จะร้อนรนน้อย
เรื่องที่อยากสมหวังมาก จะยิ่งร้อนรนมาก
เมื่อได้ดังหวัง ใจจะฟู
เรื่องที่หวังมาก ใจจะฟูมาก
เรื่องที่หวังน้อย ใจจะฟูน้อย
และ เมื่อผิดหวัง
ใจจะฝ่อฟีบ
พร้อมกับความทุกข์ทรมานใจ
เรื่องที่หวังน้อย เมื่อผิดหวัง ใจจะไม่เจ็บมาก
เรื่องที่หวังมาก เมื่อผิดหวัง ใจจะเจ็บมาก
ความอยากสมหวัง เป็นธรรมชาติของจิตใจของคนทั่วไป
ไม่ต้องฝึกฝน ก็เป็นเอง
ในทางธรรม คือ ความอยากถูกผลักดันด้วยกิเลส
#สุขจากการปล่อยวาง
ส่วนการปล่อยวาง
มาจากใจที่ได้รับการฝึกฝน
จนเกิดปัญญา
เข้าใจความจริงของชีวิต
เข้าใจความจริงของจิตใจ
จึงเกิดการยอมรับสิ่งต่างๆ อย่างที่เป็นได้มากขึ้นๆ ตามลำดับการฝึกฝน
ใจที่ฝึกฝนมาก
ระดับปัญญาทางใจจะเกิดขึ้นได้มาก
โอกาสปล่อยวางจะยิ่งมากขึ้นตามลำดับ
ใจที่ปล่อยวาง
กับ สิ่งที่เรา
บังคับไม่ได้
ควบคุมไม่่ได้
เปลี่ยนแปลงให้ได้ดั่งใจเราไม่ได้
นั่นคือใจที่มีปัญญา เข้าใจธรรมชาติความจริง
ใจจึงทุกข์กับสิ่งเหล่านี้น้อยลง
ใจที่ทุกข์น้อยลง
คือ ใจค่อยๆปลดส่วนที่ทำให้ทุกข์ใจ
ใจจึงมีคุณภาพที่ดีขึ้น
ใจสบายขึ้น
ใจพบความสุขที่มีคุณค่าต่อใจอย่างแท้จริงมากขึ้น
#เข้าใจธรรมชาติชีวิต
#เข้าใจธรรมชาติจิตใจ
#ใจที่เกิดปัญญาพาลดทุกข์
#ยิ่งโตจึงยิ่งสุข
บทความโดย ผศ.พญ.ทานตะวัน อวิรุทธ์วรกุล
https://youtu.be/ZZqsJGnBHkY